Χωρισμένη γυναίκα: «Είμαι μητέρα 33 ετών. Μεγαλώνω μόνη την εξάχρονη κόρη μου. Ο πατέρας της δεν αναλαμβάνει τίποτα, μετά το χωρισμό μας. Όλοι με έβλεπαν με λύπη και οίκτο, μετά από το διαζύγιο. Οι περισσότεροι έλεγαν πως δεν θα αντεπεξέλθω στις υποχρεώσεις μου.
Είμαι βέβαιη πως και άλλοι το βίωσαν. Δεν αξίζουμε, όμως, τον οίκτο. Αξίζουμε επιβράβευση, επειδή τα καταφέρνουμε μόνες μας. Δεν έχουμε βοήθεια από πουθενά. Δεν υπάρχει κάποιος για να μας ξεκουράσει. Οικονομικά και συναισθηματικά προβλήματα πέφτουν στις πλάτες μας.
Τα προβλήματα καταφέρνουμε να τα λύσουμε μόνες μας. Ωστόσο, φοβόμαστε για το αύριο. Ένα αύριο, που πρέπει να το αντιμετωπίσουμε για να παραδειγματιστούν και τα παιδιά μας. Να μην το βάζουν ποτέ κάτω.
Οι χωρισμένες μητέρες έχουμε δεθεί ιδιαιτέρως, με τα παιδιά μας. Γινόμαστε ένα με τα παιδιά μας. Φοβόμαστε τη μοναξιά και αφοσιωνόμαστε στα παιδιά μας 100%. Η χωρισμένη γυναίκα μπορεί κάποια στιγμή να μένει μόνη. Αυτό είναι μαθηματικά, βέβαιο. Ωστόσο, ακόμη και τότε θα πει πως δεν την πειράζει. Αυτό, γιατί τη νοιάζει μόνο η ευτυχία του παιδιού της.
Σταματήστε να μας βάζετε ταπέλες. Σταματήστε να μας λειπόσαστε. Δεν αξίζουμε τέτοια αντιμετώπιση. Μόνο μια επιβράβευση, όταν μπορείτε να δώσετε. Παλεύουμε για δύο. Παλεύουμε για δύο, μόνες μας και ενώ εσείς το κάνετε με τη ή τον σύζυγό σας. Γι’ αυτό αξίζουμε μόνο συγχαρητήρια».